ΘΕΡΑΠΕΥΣΕ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ

Δημοσίευση: Ιούλιος 18, 2017 Συγγραφή: Anna Theta Therapy

Στο καθένα από μας  υπάρχει ένα μικρό εσωτερικό παιδί  που υποφέρει. Όλοι  μας πολλές φορές είχαμε δύσκολες στιγμές και πολλοί από εμάς είχαμε εμπειρίες τραυματικές. Για να προστατευτούμε και να αμυνθούμε απέναντι σε μελλοντικές ταλαιπωρίες, συχνά προσπαθούμε να ξεχάσουμε αυτές τις οδυνηρές στιγμές. Κάθε φορά που είμαστε σε επαφή με την εμπειρία του πόνου, πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να το αντέξουμε και θάβουμε βαθιά μέσα στο υποσυνείδητο μας τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις μας.  Μπορεί να μην τολμούσαμε να αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο αυτό το πληγωμένο παιδί για πολλές δεκαετίες.

Αλλά το γεγονός ότι εμείς δεν τολμήσαμε να το αντιμετωπίσουμε δεν σημαίνει ότι αυτό δεν είναι εκεί. Το πληγωμένο παιδί είναι πάντα εκεί, προσπαθώντας να τραβήξει την προσοχή μας. Το εσωτερικό παιδί φωνάζει «είμαι εδώ, είμαι εδώ, δεν μπορείτε να με  αποφύγετε, δεν μπορείτε να τρέξετε μακριά από μένα ‘’. Και εμείς θέλοντας να τελειώνουμε με τα προβλήματα που μας δημιουργεί το καταχωνιάζουμε όσο βαθύτερα γίνεται στα άδυτα του υποσυνειδήτου μας για να γλυτώσουμε από τα δεινά που μας επιφέρει……. Αυτό όμως παραμένει εκεί.

 

Το  τραυματισμένο εσωτερικό  παιδί ζητά τη φροντίδα και την αγάπη μας, αλλά εμείς κάνουμε το αντίθετο. Τρέχουμε μακριά, γιατί φοβόμαστε τον πόνο. Το μπλοκάρισμα του πόνου και της θλίψης που αισθανόμαστε είναι  συντριπτικό. Ακόμα και αν έχουμε χρόνο, δεν θέλουμε να μείνουμε μόνοι στο σπίτι παρέα με τον εαυτό μας. Προσπαθούμε να κρατήσουμε τον εαυτό μας συνεχώς απασχολημένο βλέποντας τηλεόραση, διαβάζοντας, πίνοντας, τρώγοντας, κάνοντας παρέα με φίλους, ταξιδεύοντας, αρκεί να μη μείνουμε μόνοι μαζί του και αντιμετωπίσουμε τον πόνο ξανά.

Το πληγωμένο παιδί είναι εκεί και εμείς δεν γνωρίζουμε καν ότι υπάρχει. Είναι μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, αλλά δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να την δούμε.  Αυτή η αδυναμία να δούμε είναι ένα είδος άγνοιας. Αυτό το παιδί είναι σοβαρά τραυματισμένο. Πρέπει να το συναντήσουμε, μας χρειάζεται, μας χρειάζεται κοντά του αντί να στρεφόμαστε μακριά του.

Η άγνοια μας σταματά να δούμε την αλήθεια. Μοιάζει σαν μια σταγόνα μελάνης μέσα σε ένα καθαρό διαυγές ποτήρι νερού που εμποδίζει την ορατότητα. Η άγνοια μας εμποδίζει να δούμε την πραγματικότητα και μας κάνει να κάνουμε ανόητα πράγματα και να υποφέρουμε περισσότερο ξετυλίγοντας σε καθημερινή βάση το ήδη πληγωμένο παιδί που υπάρχει μέσα μας.

Σε κάθε κύτταρο του σώματος μας υπάρχουν οι μνήμες του πληγωμένου εσωτερικού παιδιού. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε μέσα μας βαθιά και να έρθουμε σε επαφή μαζί του, οι πληγές του βρίσκονται μέσα μας και είναι παρούσες στο τώρα.  Όπως οι πληγές είναι μέσα μας έτσι και οι σπόροι της θεραπείας, οι σπόροι της κατανόησης και της ευτυχίας υπάρχουν μέσα μας και αυτά. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να φωτίσουμε με γενναιότητα τις πληγές και να τις θεραπεύσουμε. Πρέπει να ανάψουμε το φως μέσα μας για να σκορπίσουμε τα σκοτάδια.

Σκεφτείτε ένα πληγωμένο και εγκαταλελειμμένο παιδί εκεί έξω, πώς αισθάνεστε για αυτό; Συμπόνια το ολιγότερο. Το σίγουρο είναι ότι θα θέλατε να το αγκαλιάσετε, να το προστατέψετε, να το φροντίσετε, να του δώσετε ασφάλεια, να θεραπεύσετε τις πληγές του. Σίγουρα θα το ρωτούσατε πως νιώθει, τι του συνέβη…….. Είναι σίγουρο ότι θα κάνατε τα πάντα για οποιοδήποτε παιδί. Εγώ όμως σας μιλάω για ένα παιδί που είναι πολύ κοντά σας, σας μιλάω για το πληγωμένο παιδί που είναι μέσα σας. Το δικό σας πληγωμένο εσωτερικό παιδί.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΕΙ, δείξτε του συμπόνια. Το πληγωμένο παιδί φοβάται, κερδίστε την εμπιστοσύνη του, χρειάζεται την προσοχή σας. Είναι το παιδί που αναδύεται από τα βάθη της συνείδησής σας, να είστε προσεκτικοί μαζί του. Θα ακούσετε την φωνούλα του που καλεί σε βοήθεια. Αγκαλιάστε το τρυφερά, μιλήστε του με την γλώσσα της αγάπης, πέστε του πως είναι ασφαλές. Πέστε του ότι είστε εκεί για αυτό, ότι γνωρίζετε ότι υποφέρει τόσο πολύ, ζητήστε του συγνώμη που το έχετε παραμελήσει, αλλά τώρα βρήκατε το δρόμο να πάτε κοντά του. Μπορεί να στηριχτεί σε εσάς γιατί δεν θα το εγκαταλείψετε ποτέ. Μιλήστε  του πολλές φορές την ημέρα γιατί μόνο έτσι θα αρχίσει η διαδικασία της επούλωσης. Διαβεβαιώστε το ότι δεν θα το απογοητεύσετε ποτέ ξανά. Έχει μείνει τόσο πολύ καιρό μόνο του, ξεκινήστε σήμερα να το συναντήσετε….. Καλέστε το μαζί σας σε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα και απολαύστε το μαζί, καλέστε το στο περπάτημα σας μέσα στο όμορφο δάσος να σας κάνει παρέα.

Το τραυματισμένο εσωτερικό παιδί δεν αφορά μόνο στις δικές μας εμπειρίες αλλά και όλων των γενεών μας από πατέρα και μητέρα. Γεννηθήκαμε από μικρά τραυματισμένα παιδιά. Έτσι αγκαλιάζοντας το εσωτερικό σας παιδί αγκαλιάζετε όλα τα τραυματισμένα παιδιά της γενιάς  των προγόνων σας αλλά και των απογόνων σας. Οι πρόγονοι μας δεν ξέρανε πώς να φροντίσουν το πληγωμένο τους παιδί, ίσως δεν ξέρανε καν την παρουσία του.

Η συμπόνια θα σας βοηθήσει να σχετιστείτε με το εσωτερικό μας παιδί καθώς  επίσης να σχετιστείτε με τους άλλους και να αποκτήσετε επικοινωνία. Οι άνθρωποι γύρω σας, η οικογένεια, οι φίλοι σας, μπορούν επίσης να έχουν ένα σοβαρά πληγωμένο παιδί μέσα τους. Αν έχετε καταφέρει να βοηθήσετε τους εαυτούς σας, μπορείτε να τους βοηθήσετε και αυτούς. Όταν έχετε θεραπεύσει  τον εαυτό σας, η σχέση σας με τους άλλους γίνεται  ευκολότερη. Υπάρχει τότε περισσότερη ειρήνη και περισσότερη αγάπη μέσα σας.

 

Η ενέργεια της ΕΠΙΓΝΩΣΗΣ είναι σημαντική στην επούλωση του πληγωμένου εσωτερικού παιδιού. Τα συναισθήματα αποθηκεύονται  σε συνειδητό και υποσυνείδητο επίπεδο. Ο συνειδητός νους καταλαμβάνει ένα 12%  του νου και ο υποσυνείδητος ένα 88%. Στο υποσυνείδητο αποθηκεύονται όλες οι εμπειρίες μας χωρίς να έχουμε επίγνωση της παρουσίας τους. Σαν μια αποθήκη που αποθηκεύουμε άπειρα πράγματα ξεχνώντας την ύπαρξή τους. Στην προκειμένη περίπτωση αποθηκεύουμε γεγονότα απόρριψης, θυμού, ντροπής, θλίψης ή χαράς.  Μοιάζουν με σποράκια που μένουν εκεί μέχρι να ακούσουν, να δούνε, να διαβάσουν κάτι, να μυρίσουν ή να αγγίξουν και ξαφνικά αισθανόμαστε θυμό, πόνο, θλίψη ή χαρά. Και αυτός ο σπόρος του θυμού θα εκδηλωθεί στο συνειδητό με συναισθήματα ακατανόητα ανακατεμένα με θυμό και άλλα ανεπιθύμητα συναισθήματα που μας πληγώνουν. Ο θυμός δεν είναι ο εχθρός μας, αλλά το σημάδι ότι κάτι υπάρχει εκεί που χρειάζεται να το αγκαλιάσετε, να το συμπονέσετε και να το δείτε. Είναι ο μεγάλος αδερφός που χρειάζεται να αναγνωρίσει τον μικρό αδερφό και να τον πάρει αγκαλιά του.

Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν τοξίνες στο σώμα μας. Εάν το αίμα μας δεν κυκλοφορεί καλά, αυτές οι τοξίνες συσσωρεύονται. Η συνείδησή μας, επίσης, μπορεί να είναι σε μια κατάσταση της κακής κυκλοφορίας. Μπορεί να έχουμε ένα μπλοκάρισμα του πόνου ή της θλίψης. Αυτά είναι τοξίνες στη συνείδηση μας. Αγκαλιάζοντας τον πόνο και τη θλίψη μας με συμπόνια είναι σαν να καθαρίζουμε τις τοξίνες μας. Όταν το αίμα δεν κυκλοφορεί καλά, τα όργανά μας δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά και αρρωσταίνουμε. Όταν ψυχή μας δεν κυκλοφορεί καλά, το μυαλό μας θα αρρωστήσει. Το εσωτερικό μας παιδί μπορεί να έχει πολύ φόβο και θυμό αποθηκευμένα, πρέπει να τα φέρει σε συνειδητό επίπεδο και να τα θεραπεύσει.

Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσετε το συναίσθημα και να μην το πολεμήσετε. Να σταματήσετε οποιαδήποτε στιγμή και να ενημερωθείτε για το παιδί μέσα σας. Και όταν το αναγνωρίσετε για πρώτη φορά, το μόνο που χρειάζεται είναι να το χαιρετήσετε με αγάπη. Αν έχει θυμό, πείτε μέσα σας, αναπνέω την αγάπη, εκπνέω τον θυμό. Μόλις αισθανθείτε ότι το παιδί είναι έτοιμο να σας δεχτεί αγκαλιάστε το, τα δύσκολα θα είναι εκεί ακόμη αλλά δεν θα υποφέρετε τόσο πολύ.

Αφού αναγνωρίσετε και αγκαλιάσετε το εσωτερικό σας παιδί, προσπαθήστε να απαλύνετε και να ανακουφίσετε  τα δύσκολα συναισθήματα του. Όταν αγκαλιάζουμε τα έντονα συναισθήματα μας με συναίσθηση και επίγνωση, τότε μόνο θα μπορούμε να δούμε τις ρίζες των προβλημάτων τους.

Το τραυματισμένο παιδί για να βγει από την κρυψώνα του, θα πρέπει να είναι σίγουρο ότι θα είστε εκεί για αυτό. Χρειάζεται υποστήριξη, ότι δεν θα το ξεγελάσετε ή θα το εγκαταλείψετε, ότι δεν θα το παραμελήσετε, δεν θα το κακοποιήσετε. Χρειάζεται να σας εμπιστευτεί.

Αν είστε διατεθειμένοι να ελαχιστοποιήσετε ή να εκλογικεύσετε τους τρόπους εκείνους που σας γαλούχησαν οι γονείς σας και αισθανθήκατε ντροπιασμένοι, αγνοημένοι τότε θα χρειαστεί να αποδεχτείτε την πραγματικότητα των γεγονότων που τραυμάτισαν την ψυχή σας. Οι γονείς δεν ήταν κακοί απλά ήταν και αυτοί πληγωμένα παιδιά.

Το σοκ και ο θυμός  μπορεί να είναι συγκλονιστικά για σας.  Το σοκ είναι η αρχή της θλίψης. Είναι εντάξει να είστε θυμωμένος, ακόμη και αν έγινε κάτι ακούσια. Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να είστε θυμωμένοι, αν θέλετε να θεραπεύσετε τα τραύματα του εσωτερικού σας παιδιού. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τσιρίζετε να φωνάζετε. Είναι απλά εντάξει να είστε θυμωμένοι. Ξέρουμε ότι οι γονείς έκαναν το καλύτερο και ότι ήταν δυο πληγωμένα ενήλικα παιδιά  και εκείνοι. Όλοι είμαστε υπεύθυνοι να σταματήσουμε αυτό που κάνουμε στους εαυτούς μας και στους άλλους. Δεν πρέπει να ανεχτείτε  την ολοκληρωτική δυσλειτουργία και την κακοποίηση που κυριάρχησε στο οικογενειακό σας σύστημα.

Μετά το θυμό έρχεται η λύπη. Αν ήσασταν θύματα, πρέπει να θρηνήσετε αυτήν την προδοσία. Πρέπει επίσης να θρηνήσετε αυτό που θα μπορούσε πιθανά  να έχουν  πάει τα όνειρα σας και οι φιλοδοξίες σας. Πρέπει να θρηνήσετε για τις ανεκπλήρωτες αναπτυξιακές σας ανάγκες.

Όταν θρηνούμε για κάποιον που έχει πεθάνει, οι τύψεις πολλές φορές είναι παρούσα. Για παράδειγμα, ίσως θέλαμε να είχαμε περάσει περισσότερο χρόνο με τον αποθανόντα. ΑΛΛΑ στο πένθος της παιδικής σας εγκατάλειψης, θα πρέπει να βοηθήσετε  το πληγωμένο εσωτερικό παιδί και να δείτε ότι δεν υπήρχε τίποτε που θα μπορούσε να είχε γίνει διαφορετικά. Ο πόνος του είναι σχετικά με το τι συνέβη σε αυτόν. Είναι σχετικά με αυτόν.

Ο βαθύτερος πυρήνας των συναισθημάτων της θλίψης είναι η τοξική ντροπή και η μοναξιά. Ήμασταν ντροπιασμένοι από τους γονείς μας εγκαταλείποντας μας. Αισθανόμαστε ότι είμαστε κακοί, σαν να ήμασταν μολυσμένοι, και αυτή η ντροπή οδηγεί στη μοναξιά. ΑΠΌ  τότε που το εσωτερικό παιδί αισθάνθηκε ελλιπές, μολυσμένο  και ελαττωματικό, αυτό πρέπει να καλύψει την δική του αλήθεια με τον προσαρμοσμένο ψευδή εαυτό του. Η αλήθεια του  παραμένει μόνος και απομονωμένος.

Μένοντας με αυτό το τελευταίο στρώμα του οδυνηρού συναισθήματος είναι το πιο δύσκολο μέρος της διαδικασίας της θλίψης. Η μόνη διέξοδος είναι μέσα του. Είναι δύσκολο να παραμείνεις στη διαδικασία της  ντροπής και της μοναξιάς, αλλά καθώς έχουμε αγκαλιάσει αυτά τα συναισθήματα, ερχόμαστε από την άλλη πλευρά. Συναντάμε τον εαυτό μας που είναι ήδη στο κρύψιμο.  Εσύ βλέπεις γιατί εμείς το κρύψαμε αυτό από τους άλλους, εμείς το κρύψαμε από τους ίδιους μας τους εαυτούς. Αγκαλιάζοντας την ντροπή και την μοναξιά τότε αρχίζουμε να αγγίζουμε τον πιο αληθινό εαυτό μας .

 

Όταν βλέπουμε τα προβλήματα ή ζητήματα μας από μια συνηθισμένη προοπτική λέμε στον εαυτό μας ότι είτε είναι κακή τύχη ή  να το κάνουμε για κάποιον άλλο, ή κατηγορούμε τους άλλους ή οτιδήποτε. Τι γίνεται όμως αν όλα όσα συμβαίνουν προέρχεται μόνο από εμάς; Τι θα συμβεί αν οτιδήποτε συμβαίνει καλό ή κακό είναι, τελικά, η δική μας δημιουργία; Τι θα συμβεί αν ένα μέρος της ζωής μας ελέγχεται σε ένα βαθύτερο επίπεδο από το υποσυνείδητό μας; Και μέσα στο υποσυνείδητό μας είναι ένα μικρό παιδί, το παιδί που κάποτε ήμασταν;

Είναι όλο και πιο σαφές σε ψυχολόγους και θεραπευτές πως το εσωτερικό παιδί έχει μεγαλύτερη επιρροή πάνω στις ζωές μας  και στην καθημερινότητα μας. Αυτό το μέρος, αν και ζει στο υποσυνείδητο μυαλό μας, είναι ένα ζωντανό συνειδητό μέρος. Είναι το παιδί  και κατέχει όλα  όσα πονάνε, κατέχει τις απογοητεύσεις, τα τραύματα, το θυμό, τα αρνητικά συναισθήματα και τη θλίψη μας. Δεν μπορεί όλοι να έχουν βιώσει τραύμα ή ακραίες δυσκολίες, αλλά όλοι έχουν βιώσει σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό κάτι τραυματικό που αντανακλάται στις τρέχουσες συνθήκες της καθημερινότητας.  Έτσι εκδηλώνονται σαν περίοδος άγχους, συναισθήματα πανικού, σκέψεις άσχημες, θέματα διατροφής ή σαν φόβος οικειότητας και ούτω καθεξής.  Αυτά όλα είναι που προέρχονται από το εσωτερικό παιδί σας, επειδή αυτό το μέρος δεν έχει επουλωθεί και θέλει να το ξέρεις. Σας θέλει να πάτε πίσω και να του δώσετε μια αγκαλιά, θέλει να το ακούσετε και να το βοηθήσετε, θέλει την αγάπη σας.

Έτσι σκεφτείτε για κάτι που επηρεάζει την ικανότητά σας να είστε ευτυχισμένοι στον κόσμο, ή κάτι που επηρεάζει την εσωτερική γαλήνη σας. Μπορεί να είναι ένα πρόβλημα σχέσης, ένα πρόβλημα ή ασθένεια, αισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης ή θέματα εμπιστοσύνης, αυτοαποδοχής, μπορεί να είναι οι ανησυχία για χρήματα,  προβλήματα βάρους, μια διατροφική διαταραχή, ένας παράλογος φόβος ή ίσως ένα εσωτερικό μπλοκάρισμα.        Όλα αυτά τα προβλήματα  διέπονται από το εσωτερικό παιδί σε κάποιο επίπεδο. Μέσα σε κάθε θέμα είναι ένα μήνυμα το οποίο ποθεί το εσωτερικό παιδί σας για να μπορείτε να καταλάβετε, ένα μήνυμα που σας λέει κάτι για το παρελθόν. Κάτι στην παιδική ηλικία σας, το οποίο συνέβη τότε, αλλά εξακολουθεί να σας κρατά πίσω, κρατώντας σας κολλημένους, δημιουργώντας άχρηστα πρότυπα και δημιουργώντας οδυνηρά συναισθήματα, ή ίσως ακόμη και σε κάνουν να νιώθεις μουδιασμένος.

 

Η σύνδεση με το εσωτερικό παιδί είναι μια σχετικά εύκολη άσκηση που μπορείτε να κάνετε. Το μόνο που χρειάζεστε είναι είκοσι λεπτά καθισμένοι σε ένα ήρεμο περιβάλλον,  με χαλαρά ρούχα, αν σας αρέσει βάλτε απαλή μουσική για να σας βοηθήσει να χαλαρώσετε.  Πάρτε βαθιά αναπνοή και εκπνεύστε. Οραματιστείτε ότι εισπνέετε φως και εκπνέετε όλη την ένταση της ημέρας. Χαλαρώστε όλο το σώμα σας, πόδια, χέρια, πρόσωπο, τριχωτό της κεφαλής, το μέτωπο σας, χαλαρώστε τα μάτια σας, τα μάγουλα σας, το στόμα , το σαγόνι, χαλαρώστε τη γλώσσα σας. Χαλαρώστε το στήθος σας και αφήστε την αναπνοή σας να γίνει αργή και εύκολη. Χαλαρώστε σε όλη τη διαδρομή κάτω από την πλάτη σας, ωμοπλάτες σας προς τα κάτω στη βάση της πλάτης σας. Χαλαρώστε γοφούς, πόδια, κοιλιά,  κάτω άκρα. Αισθάνεστε τόσο ειρηνικά και γαλήνια … επικεντρωθείτε στην αναπνοή σας μετρώντας αργά  από το δέκα έως το μηδέν. Οραματιστείτε τώρα ένα μέρος που θυμόμαστε σαν  παιδί, μπορεί να είναι  το σπίτι της οικογένειας σας, το σχολείο, η παιδική χαρά ή κάτι άλλο … απλά αφήστε τα να έρθουν στο μυαλό σας. Και καθώς πλησιάζει το παιδί περπατήστε προς το μέρος του και πείτε του ότι έρχεστε σαν φίλος του. Αν το παιδί δεν αντισταθεί, αγκαλιάστε το….και ρωτήστε το αν έχει κάτι να σας πει. Να είστε υποστηρικτικοί και καθησυχαστικοί. Ρωτήστε το πώς νιώθει, τι χρειάζεται, να είστε πάντα σε αγάπη μαζί του. Αυτό είναι μια αρχή μια πρώτη συνάντηση με το εσωτερικό σας παιδί   και η αρχή επούλωσης τραυμάτων. Για πλήρη ίαση επανεξετάστε τις αναμνήσεις της παιδικής σας ηλικίας και βοηθήστε το παιδί να απελευθερώσει τα τραύματα του, τον πόνο του, όλα όσα αισθάνθηκε όταν ήταν μικρό παιδί.

Αυτή η μορφή της θεραπείας είναι εξαιρετικά πολύτιμη και μπορεί να αλλάξει τη ζωή σας σε μια στιγμή. Για να μάθετε περισσότερα για εσωτερική θεραπεία του παιδιού ζητήστε τις υποσυνείδητες καταγραφές σας και όλα τα υποσυνείδητα προγράμματα που σας ταλαιπωρούν.

WWW.ANNATHETATHERAPY.COM